Skip to content
Posted by nflpolska AKTUALNOŚCI

Futbol amerykański z NFLPolska – NFLDraft

W kalendarzu każdego kibica jest jeden taki dzień (a w zasadzie trzy!), który spędza mu sen z powiek. Wreszcie kończy się długi okres oczekiwań i cichną wszelkie medialne spekulacje. Jest tylko tu i teraz, czas trudnych decyzji i nadzieja na lepszą/świetlaną przyszłość. Nic nie może się równać wydarzeniu jakim jest NFL Draft. Las Vegas już czeka (28-30 kwietnia 2022 roku), a więc zaczynamy!

Czy to twój pierwszy NFL Draft?

View Results

Loading ... Loading ...

Draft to coroczne wydarzenie, które jest najbardziej powszechnym źródłem rekrutacji nowych graczy do ligi. Każdy zespół otrzymuje numer wyboru w drafcie, odwrotnie do kolejności swojego rekordu z poprzedniego sezonu, co oznacza, że drużyna zajmująca ostatnie miejsce, będzie miała prawo wyboru jako pierwsza, a mistrz NFL jako ostatni. Z tego miejsca każdy zespół może wybrać zawodnika lub wymienić swój numer wyboru z inną drużyną, na inny numer draftu, zawodnika lub zawodników lub dowolną ich kombinację. Runda kończy się, gdy każda drużyna wybierze gracza albo wymieni jego pozycję w drafcie. Pierwszy nabór do ligi odbył się w 1936 roku i od tego czasu odbywa się co roku. Jego pewne aspekty, w tym rozmieszczenie poszczególnych zespołów i liczba rund w drafcie, zostały zmienione od czasu jego powstania, ale podstawowa metoda pozostała taka sama. Obecnie draft składa się z siedmiu rund. W miarę jak impreza zyskiwała coraz większą popularność, jej lokalizacja zmieniała się na przestrzeni lat, aby pomieścić większą liczbę fanów. Draft jest teraz relacjonowany w telewizji w czasie największej oglądalności. We wczesnych latach ligi, od połowy lat 30. do połowy lat 60., draft odbywał się w różnych miastach z siedzibami drużyn NFL, dopóki liga nie osiedliła się w Nowym Jorku, począwszy od 1965 r., gdzie pozostała przez pięćdziesiąt lat, aż do 2015 roku. Obecnie przyszłe lokalizacje draftu są ustalane w ramach corocznego procesu przetargowego. Warto w tym miejscu przyjrzeć się nieco bardziej samemu fenomenowi draftu, który z roku na rok cieszy się coraz większym zainteresowaniem nie tylko w USA.

Na początku lat 30. Stan Kostka miał doskonałą karierę w college’u jako running back Uniwersytetu Minnesota, prowadząc zespół Gophers do niepokonanego sezonu w 1934 r. Każda drużyna NFL chciała go wtedy mieć. Kostka wykorzystał brak draftu i przez dziewięć miesięcy walczył o jak najwyższą możliwą ofertę. Będąc wolnym agentem, podpisał kontrakt o wartości 5 tys. dolarów z Brooklyn Dodgers – w sierpniu 1935 r. – i stał się najlepiej opłacanym graczem w lidze, co mocno rozczarowało Berta Bella, współwłaściciela Philadelphia Eagles, mającego problemy ze sprzedażą biletów i osiąganiem zysków. Bell, czuł, że znacząca większość graczy podpisuje kontrakty z najbardziej prestiżowymi zespołami w tamtym czasie. W rezultacie NFL została zdominowana przez ekipy takie jak: Chicago Bears, Green Bay Packers, New York Giants czy Washington Redskins (jeszcze jako Boston Redskins). Niezdolność Bella do podpisania pożądanego kandydata jakim był wówczas Kostka, ostatecznie doprowadziła go do przekonania, że ​​jedynym sposobem na trwały sukces NFL jest zapewnienie wszystkim drużynom równych szans na pozyskiwanie zdolnych debiutantów. Na spotkaniu ligowym 18 maja 1935 roku Bell zaproponował wprowadzenie draftu w celu zwiększenia możliwości parytetu rywalizacji na boisku i zapewnieniu rentowności wszystkim drużynom NFL bez wyjątku. Jego propozycja została przyjęta jednogłośnie, chociaż pierwszy nabór do ligi miał się odbyć dopiero w następnym sezonie. Zasady wyboru graczy w pierwszym drafcie polegały, po pierwsze, na tym, że lista zawodników z college’u była gromadzona przez każdą drużynę i przesyłana do puli. Z tej puli każdy zespół wybierałby zawodnika, w odwrotnej kolejności do rekordu swojej drużyny w poprzednim sezonie. Dzięki temu wyborowi drużyna miała jednostronne prawo do negocjowania kontraktu z tym graczem lub możliwość jego wymiany z innym zespołem za innego gracza/innych graczy. Jeśli z jakiegokolwiek powodu drużynie nie powiodły się negocjacje kontraktu z zawodnikiem i nie była w stanie go wymienić, prezes NFL mógł podjąć próbę rozstrzygnięcia sporu między graczem a zespołem. Jeśli prezesowi ligi ta sztuka się nie udała, zawodnika umieszczano na liście rezerwowej drużyny i nie mógł on grać w żadnym innym zespole NFL w tym roku. W sezonie NFL 1935 Philadelphia Eagles zajęła ostatnie miejsce z wynikiem 2-9 w meczach, zapewniając sobie pierwszy wybór w drafcie.

Pierwszy draft NFL odbył się w hotelu Ritz-Carlton w Filadelfii 8 lutego 1936 roku. Dziewięćdziesiąt nazwisk zostało zapisanych na tablicy w sali konferencyjnej, z której drużyny miały wybierać potencjalnych kandydatów do gry. Ponieważ żaden zespół w tamtym czasie nie miał tzw. skautów, lista została utworzona na podstawie m.in. pogłosek, prasy drukowanej, wizyt w lokalnych uczelniach przez kierowników drużyn lub z polecenia. Nabór miał trwać dziewięć rund i nie był relacjonowany w mediach. Pierwszym zawodnikiem, jaki kiedykolwiek został wybrany w drafcie, był RB Jay Berwanger. Bell, przed wyborem, nie był jednak w stanie wynegocjować kontraktu z Berwangerem, więc sprzedał go Chicago Bears. George Halas, ówczesny właściciel Bears, również nie zdołał podpisać kontraktu z Berwangerem. Decyzja Berwangera o rezygnacji z gry w NFL nie była niczym niezwykłym, ponieważ tylko dwudziestu czterech z osiemdziesięciu jeden wybranych wtedy zawodników zdecydowało się zagrać w NFL tego roku. Draft został przerwany pierwszego dnia i był kontynuowany i zakończony następnego dnia.

W kolejnych latach naboru do ligi NFL należy wspomnieć także o Arcie Rooney’u, właścicielu Pittsburgh Pirates, który wybrał RB Byrona White’a w pierwszej rundzie draftu w 1938 r., pomimo publicznej deklaracji White’a, że ​​nie będzie grał w zawodowy futbol, a zamiast tego rozpocznie pracę nad stypendium Rhodesa. White zgodził się jednak wystąpić w sezonie 1938 po tym, jak Rooney zaoferował mu gwarantowany kontrakt w wysokości 15 tys. dolarów, dwukrotnie wyższy niż jakiegokolwiek innego gracza w NFL. Wysokość kwoty wywołała potępienie ze strony innych właścicieli klubów, ponieważ zmieniła oczekiwania płacowe kandydatów na studia. Z kolei w drafcie z 1939 r. Wellington Mara, młodszy z synów właściciela Giants Tima Mary, został po raz pierwszy odpowiedzialny za dobór graczy do zespołu z Nowego Jorku. Przesłał listę zawodników do puli, z której Giants – lub inne drużyny – mogli wybierać graczy. Jednak w pierwszej rundzie wybrał niejakiego Walta Nielsena, który nie znalazł się na liście zawodników zgłoszonych przez Giants lub jakikolwiek inny zespół, stwierdzając z uśmiechem: „Nie sądziłem, że powiedziałem, że umieściłem każde nazwisko na tej liście”. W 1939 r. RB Kenny Washington był postrzegany jako jeden z najlepszych uniwersyteckich futbolistów wszechczasów. Niestety, nie został wybrany przez żaden zespół w drafcie z 1940 r. po tym, jak w środowisku właścicieli drużyn NFL rozeszła się wiadomość, że Washington jest Afroamerykaninem. Ciekawostką jest natomiast, że RB “Bullet Bill” Dudley był pierwszym wyborem draftu w 1942 roku i stał się pierwszym zawodnikiem wybranym jako pierwszy w drafcie, który wszedł do Pro Football Hall of Fame.

W latach czterdziestych niektóre zespoły zaczęły zatrudniać skautów na pełen etat. Niejaki Eddie Kotal, był pierwszym skautem zatrudnionym przez Dana Reevesa z Los Angeles Rams, w 1946 roku. Późniejszy sukces drużyny ostatecznie zmusił inne zespoły do zrobienia tego samego. Kolejnym istotnym wątkiem była rywalizacja NFL z ligą AAFC, która w 1947 r. zaowocowała tymczasowym „bonus pickiem”. W tym przypadku pierwsza selekcja była nagradzana jako premia w loterii, podczas gdy drużyna zajmująca ostatnie miejsce wybierała drugą i tak dalej. Zespół, który wygrał loterię draftu, pozbawiał się możliwości wyboru w ostatniej rundzie naboru. Zwycięzca loterii był wtedy również wyeliminowany z losowania w kolejnych latach. Do 1958 r. wszystkie dwanaście klubów w ówczesnej lidze otrzymało bonusowy pick i ten system został zniesiony. W drafcie NFL z 1949 r. wybranym w trzynastej rundzie został pierwszy Afroamerykanin George Taliaferro. Zdecydował się jednak podpisać kontrakt z zespołem AAFC. Natomiast RB Wally’ego Tripletta wybrano w dziewiętnastej rundzie i był pierwszym Afroamerykaninem, który został wybrany w drafcie i pozostał w drużynie NFL. Po naborze do ligi i przed rozpoczęciem sezonu, RB Paul Younger podpisał kontrakt z Los Angeles Rams jako wolny agent i został pierwszym graczem NFL z historycznie czarnej uczelni (Grambling State w Luizjanie). Eddie Robinson, trener Youngera w college’u, uważał, że przyszłość rekrutacji jego kolegów z innych czarnych uczelni będzie zależeć od jego sukcesu z Rams. Warto wspomnieć także o 1976 roku, kiedy były skrzydłowy San Francisco 49ers i Baltimore Colts Paul Salata po raz pierwszy użył przydomek „Mr. Irrelevant” określając w ten sposób gracza wybranego w drafcie jako ostatniego.

W 1980 r. Chet Simmons, prezes ESPN, zapytał ówczesnego komisarza ligi NFL Pete’a Rozelle, czy jego sieć telewizyjna mogłaby transmitować draft na żywo. Chociaż Rozelle zgodził się, nie wierzył, że ​​będzie to wystarczająco rozrywkowy program. W 1988 r. NFL przesunęła draft z dni powszednich na weekend, a oceny zasięgu ESPN znacznie się poprawiły. W 2006 r. NFL Network (uruchomiona w październiku 2003 r.) zaczęła tworzyć własną relację z draftu i stała się poważną konkurencją dla ESPN. W 2010 r. NFL rozszerzyła draft do trzydniowego wydarzenia z pierwszym dniem obejmującym pierwszą rundę rozpoczynającą się w czwartek, drugi dzień obejmujący drugą i trzecią rundę rozpoczynającymi się w piątek i trzeci dzień kończący proces naboru do ligi czterema finałowymi rundami rozpoczynającymi się w sobotę. W NFL Draft z 2018 r. pierwsze dwa wieczory były emitowane w telewizji, w której Fox Sports i NFL Network prowadziły równoległą transmisję z udziałem ekspertów pracujących w obydwu stacjach. ESPN kontynuowało produkcję własnej relacji z draftu wraz z ESPN2 w dniach 1 i 2, a ABC w dniu 3. Wspólna transmisja Fox Sports / NFL Network trwała tylko jeden rok, ponieważ ABC odebrało prawa telewizyjne do transmisji przez wszystkie 3 dni draftu w 2019 roku.

Obecny format draftu NFL kwalifikuje graczy, którzy ukończyli szkoły średnie co najmniej trzy lata wstecz. Zasady nie stanowią, że zawodnik musi uczęszczać do college’u, ale praktycznie wszyscy gracze wybrani w drafcie NFL grali w futbol na uniwersytetach, zwykle w Stanach Zjednoczonych, ale czasami także na kanadyjskich uniwersytetach. Zdarza się, że kilku zawodników jest wybieranych z innych lig futbolu amerykańskiego, takich jak m.in. Canadian Football League (CFL)  czy w Europie. Jest także niewielka garstka graczy, którzy zostają wybrani w drafcie nawet jeśli uprawiali sporty inne niż futbol. Reguły mówią, że zawodnik musi mieć ukończoną szkołę średnią od trzech lat, niezależnie od tego, co potencjalny rekrut robił w tym czasie. Rok jako zawodnik redshirt w college’u liczy się do kwalifikacji, mimo że gracz nie mógł uczestniczyć w meczach w tym roku, dlatego zawodnicy, którzy ukończyli swój drugi rok z redshirt, mogą wziąć udział w drafcie NFL. Jak było wspomniane wcześniej, kolejność selekcji opiera się na wynikach wygranych i przegranych każdego zespołu w poprzednim sezonie oraz na tym, czy drużyna dotarła do fazy play-off. Zespoły, które nie awansowały do ​​play-offów w poprzednim sezonie, są umieszczane w kolejności odwrotnej do swoich rekordów (w ten sposób drużyny z najmniejszą liczbą zwycięstw otrzymuje pierwszy wybór). Remisy pomiędzy zespołami z identycznymi wynikami, są określane przez następujące zasady (w kolejności):

  1. Siła kalendarza, którego łączny rekord wygranych i przegranych ze wszystkimi 17 przeciwnikami drużyny w poprzednim sezonie (remisy liczą się jako połowa wygranej i połowa przegranej). Zespoły z mniejszą siłą kalendarza (tj. ich przeciwnicy skompletowali mniej zwycięstw) otrzymuje wcześniejszy wybór w pierwszej rundzie.
  2. Jeśli jakiekolwiek drużyny są w tej samej dywizji, pozostałe rozstrzygnięcia play-offów zostaną rozpatrzone w określonej kolejności.
  3. Jeśli jakiekolwiek drużyny są w tej samej konferencji, pozostałe rozstrzygnięcia play-offów zostaną rozpatrzone w określonej kolejności.
  4. Jeśli dwie drużyny są w przeciwnych konferencjach, stosowana jest seria remisów rozpoczynająca się od bezpośredniego pojedynku (jeśli jedna drużyna przegrała z drugą w poprzednim sezonie zasadniczym), łącznego procentu wygranych meczów i siły zwycięstwa. Przed draftem NFL w 2020 r. remisy między-konferencyjne były rozstrzygane przez rzut monetą.

Zespoły, które dotarły do ​​play-offów w poprzednim sezonie, są umieszczane w kolejności, w jakiej zostały wyeliminowane.

Status Wybór w drafcie
Drużyny poza fazą play-offs Miejsca 1-18
Drużyny wyeliminowane w rundzie Wild Card Miejsca 19-24
Drużyny wyeliminowane w rundzie Divisional Miejsca 25-28
Drużyny z drugich miejsc w konferencji Miejsca 29-30
Wicemistrz ligi NFL (uczestnik Super Bowl) Miejsce 31
Mistrz ligi NFL (zwycięzca Super Bowl) Miejsce 32

Po ustaleniu kolejności w pierwszej rundzie, kolejność wyboru pozostaje taka sama w następnych rundach, z wyjątkiem drużyn z identycznymi wynikami na swoim poziomie. Te remisujące zespoły wybierają według tzw. „cycle pick” w każdej kolejnej rundzie. Na przykład w drafcie z 2014 r. Jacksonville Jaguars, Cleveland Browns, Oakland Raiders, Atlanta Falcons i Tampa Bay Buccaneers zakończyli poprzednie rozgrywki wynikami 4-12 w meczach i zostali wybrani w tej kolejności w pierwszej rundzie (w oparciu o remisy opisane wcześniej). W drugiej rundzie Jacksonville przesunęła się na tyły kolejki, a runda rozpoczęła się od wyborów Cleveland, Oakland, Atlanty, Tampa Bay i wreszcie Jacksonville. Cycle pick był kontynuowany w każdej kolejnej rundzie. Wyjątek od tej reguły porządkowania ma miejsce, gdy do ligi dodawane są nowe drużyny. Każdy nowo dodany do ligi zespół (co umówmy się, raczej w najbliższym czasie się nie zdarzy) otrzymuje automatycznie pierwszy wybór w drafcie; jeśli dodane są dwie lub więcej drużyn rozszerzające ligę, rzut monetą (w przypadku dwóch zespołów) lub losowanie (dla trzech lub więcej zespołów) określa, która drużyna zostanie nagrodzona pierwszym wyborem w regularnym drafcie. Zwycięzca rzutu monetą (lub losowania w przypadku trzech lub więcej drużyn) otrzymuje także pierwszy wybór w tzw. „expansion draft”.

Każdy zespół ma swoich przedstawicieli, którzy biorą udział w naborze nowych graczy do ligi. Podczas draftu jedna drużyna jest zawsze „na zegarze”, kiedy nadejdzie jej kolej wyboru. Zespoły mają 10 minut na dokonanie wyboru w pierwszej rundzie, 7 minut w drugiej rundzie, 5 minut w rundach trzy-sześć i 4 minuty w siódmej rundzie. Do 2007 r. limity wynosiły 15 minut w pierwszej rundzie, 10 minut w drugiej i 5 minut we wszystkich kolejnych rundach. Jednak w 2015 r. skrócono czas selekcji w siódmej rundzie z 5 do 4 minut. Jeśli drużyna nie podejmie decyzji w wyznaczonym czasie, nadal może zgłosić swój wybór w dowolnym momencie po jego upływie, ale następny w kolejności zespół może wybrać przed nią, w ten sposób prawdopodobnie podbierając zawodnika, którego drużyna posiadająca wcześniejszy pick mogła chcieć. Miało to miejsce w drafcie z 2003 roku, kiedy Minnesota Vikings, z siódmym numerem wyboru, spóźniła się z decyzją. Jacksonville Jaguars wybrali rozgrywającego Byrona Leftwicha, a Carolina Panthers OT Jordana Grossa, zanim Vikings mogli przedstawić swój wybór, czyli DT Kevina Williamsa. Stało się to również w 2011 roku, gdy Baltimore Ravens negocjowali wymianę z Chicago Bears, ich czas upłynął i pozwolił Kansas City Chiefs wybrać przed Baltimore, który nie był w stanie sfinalizować wymiany z Chicago na czas. Trzeba nadmienić, że drużyny mogą negocjować ze sobą zarówno przed jak i w trakcie draftu (również, gdy nie są „na zegarze”) o prawo do wyboru dodatkowego gracza w danej rundzie. Na przykład, zespół może uwzględniać numery wyborów w przyszłych draftach, aby pozyskać gracza w okresie wymiany. Zespoły mogą również prowadzić negocjacje w trakcie draftu, rezygnując z prawa do wyboru w danej rundzie na rzecz dodatkowego wyboru w kolejnej rundzie. W ten sposób drużyny mogą mieć wiele picków lub nie wybierać w danej rundzie wcale. Oprócz 32 selekcji w każdej z siedmiu rund, zespołom przyznawane są łącznie tzw. 32 compensatory picks w oparciu o graczy, których stracili i pozyskali w okresie free agency. Liga definiuje klasę nieograniczonych wolnych agentów jako „compensatory free agents” (CFA). Drużyny, które straciły więcej CFA w poprzednim roku, otrzymują od jednego do czterech wyborów gdzieś w trzeciej do siódmej rundy. Zespoły, które pozyskały i utraciły równą liczbę graczy, ale straciły bardziej wartościowych zawodników, mogą również otrzymać jeden wybór w siódmej rundzie. Compensatory picks są przyznawane co roku na dorocznym spotkaniu NFL, które odbywa się pod koniec marca; zazwyczaj około trzech lub czterech tygodni przed draftem. Można nimi handlować; zaczęło się to od draftu w 2017 roku. Umiejscowienie picków jest określone przez zastrzeżoną formułę opartą na średniej rocznej pensji gracza, czasie gry i wyróżnieniach poza sezonem w jego nowym zespole, przy czym głównym czynnikiem jest wynagrodzenie. Na przykład drużyna, która straciła linebackera (podpisał kontrakt za 2.5 mln dolarów rocznie w czasie free agency), może otrzymać compensatory pick w szóstej rundzie, podczas gdy drużyna, która straciła skrzydłowego (podpisał kontrakt za 5 mln dolarów rocznie), może otrzymać wybór w czwartej rundzie.

W listopadzie 2020 r. liga NFL uchwaliła Rezolucję 2020 JC-2A, która nagradza zespoły za rozwijanie kandydatów z mniejszości na stanowiska głównego trenera lub dyrektora generalnego. Uchwała nagradza drużyny, których kandydaci zostają zatrudnieni na jedno z tych stanowisk, przyznając wybory w drafcie:

  • Jeśli zespół ma jednego wykwalifikowanego kandydata zatrudnionego na stanowisko trenera lub dyrektora generalnego, przyznawane są dwa wybory w drafcie.
  • Trzy wybory w drafcie są przyznawane, jeśli drużyna ma dwóch wykwalifikowanych kandydatów zatrudnionych na oba stanowiska, niezależnie od tego, czy jest to ten sam zespół, czy dwa różne zespoły.
  • Te wybory w drafcie są na koniec trzeciej rundy w kolejnych latach, po standardowych compensatory picks. Na przykład pierwsza drużyna, która otrzymała takie wybory, Los Angeles Rams, otrzymała picki w 2021 i 2022 r. po tym, jak Detroit Lions zatrudniło swojego dyrektora college skauting, Brada Holmesa, jako swojego dyrektora generalnego.
  • jeśli w danym roku zakwalifikuje się kilka drużyn, będą one nagradzane w kolejności draftu z pierwszej rundy. Liczba wyborów przyznanych uchwałą nie ma wpływu na opisane wcześniej 32 compensatory picks.

Dodajmy, że rezolucja była następstwem posunięć wzmacniających ligową regułę Dana Rooney’a byłego właściciela Pittsburgh Steelers, zgodnie z którą dwaj kandydaci z mniejszości zostaną dopuszczeni do rozmowy kwalifikacyjnej na stanowiska głównego trenera (wcześniej jeden) i jeden kandydat z mniejszości na otwarte stanowiska koordynatora (wcześniej nie było to wymagane). „Rooney Rule” zastąpiła również wcześniejszą rezolucję, która nagradzałaby zespoły za zatrudnianie kandydatów z mniejszości, a nie za ich rozwijanie.

Jednym z najważniejszych aspektów naboru do ligi NFL, jest pozwolenie każdej drużynie na określoną kwotę pieniędzy z limitu wynagrodzeń przy podpisywaniu kontraktów z debiutantami dotyczące pierwszego sezonu gry. Kwota ta jest oparta na nieujawnionej formule, która przypisuje określoną wartość do każdego wyboru w drafcie; w ten sposób posiadanie większej liczby lub wcześniejszych picków zwiększa ten przydział. Przykładem może posłużyć 2008 rok, gdzie najwyższy przydział wyniósł około 8 mln dolarów dla Kansas City Chiefs, którzy mieli wtedy liczbę aż 12 wyborów, w tym dwa w pierwszej rundzie, podczas gdy najniższy wynosił zaledwie około 1.8 mln dolarów dla Cleveland Browns, którzy mieli tylko pięć picków ,w tym żadnego w pierwszych trzech rundach. Wybrani gracze otrzymują wynagrodzenie proporcjonalne do pozycji, na której zostali wybrani. Najwyższe wybory w pierwszej rundzie są opłacane najlepiej, a wybory z najniższych rund są opłacane najmniej. Po drafcie tzw. „non-drafted rookies” mogą podpisać kontrakt z dowolną drużyną w lidze. Ci „wolni debiutanci” zazwyczaj nie są opłacani tak dobrze, jak gracze wybrani w drafcie, prawie wszyscy z nich podpisują z góry określone minimum dla początkujących oraz niewielką premię za podpisanie. Dwa inne względy limitu wynagrodzeń dla początkujących wpływają na układ kadrowy drużyny. Po pierwsze, pensje podstawowe początkujących wolnych agentów nie wliczają się do limitu wynagrodzeń debiutantów, chociaż niektóre premie tak. Po drugie, jeśli debiutant zostanie sprzedany, jego przydział limitu wynagrodzenia pozostaje w rękach zespołu, który go pierwotnie wybrał, co sprawia, że transakcje z udziałem debiutantów są stosunkowo rzadkie. (Ta zasada nie dotyczy jednak debiutantów, którzy zostali zwolnieni przez drużyny, które wybrały ich w drafcie). Kiedyś zespoły były w stanie uzgodnić kontrakt z graczem dopuszczonym do draftu jeszcze przed samym jego rozpoczęciem. Mogły to zrobić tylko wtedy, gdy dokonywały pierwszego ogólnego wyboru, ponieważ zgadzając się na warunki z zawodnikiem, drużyna już „wyselekcjonowała”, którego z nich wybierze. Ostatnim tego przykładem był rozgrywający Matthew Stafford i Detroit Lions w drafcie NFL 2009. Lions wybierając tego roku jako pierwsi, zgodzili się na sześcioletnią umowę o wartości 78 mln dolarów (gwarantowane 41.7 mln) ze Staffordem na dzień przed oficjalnym rozpoczęciem draftu. Jednak od 2011 r. wszyscy debiutanci, którzy są wybrani, nawet ci, którzy są wybrani jako pierwsi, mają teraz co roku z góry ustalane wynagrodzenie przed rozpoczęciem draftu i nie mogą już wcześniej negocjować z klubami.

Każdego roku przed draftem liga NFL dba również o wydarzenia poprzedzające sam nabór. Zawodnicy, którzy rozważają przystąpienie do draftu, ale nadal kwalifikują się do gry na uniwersytetach, mogą poprosić o opinię eksperta z Draft Advisory Board utworzonego przez NFL. Zarząd, złożony z ekspertów ds. skautingu i kierowników zespołów, przewiduje prawdopodobną rundę, w której może zostać wybrany dany gracz. Te informacje, znacząco pomagają zawodnikom z college’u zdecydować czy wziąć udział w drafcie, czy nadal kontynuować grę i poprawiać się na poziomie uczelnianym. Kolejnym istotnym wydarzeniem, do którego liga przykłada coraz większą uwagę jest NFL Scouting Combine, czyli sześciodniowa ocena umiejętności poszczególnych zawodników, która odbywa się co roku pod koniec lutego lub na początku marca. Gracze z college’u przeprowadzają testy fizyczne i psychiczne przed trenerami NFL, dyrektorami generalnymi i skautami. Wraz ze wzrostem zainteresowania draftem, zakres i znaczenie tego wydarzenia zwiększa się, umożliwiając dyrektorom drużyn ocenę perspektyw w ustandaryzowanym otoczeniu. Sportowcy biorą w nim udział tylko na zaproszenie. Konsekwencje czyjegoś występu podczas NFL Scouting Combine mogą wpłynąć na postrzeganie gracza przez środowisko NFL, jego status przed draftem, a także potencjalne wynagrodzenie i ewentualną zawodową karierę. W tym miejscu, nie sposób nie wspomnieć jeszcze o Pro Day i Pre-draft visits. Każdy uniwersytet ma tzw. „Pro Day”, podczas którego pozwala skautom z NFL odwiedzać uczelnię i oglądać graczy uczestniczących w ćwiczeniach podobnych do NFL Combine. Niektóre mniejsze uniwersytety łączą się z pobliskimi szkołami. Są to w zasadzie targi pracy dla potencjalnych zawodników przymierzanych do gry w NFL. Jeśli chodzi o „Pre-draft visits”, to każda drużyna NFL może przewieźć maksymalnie 30 zawodników zakwalifikowanych do draftu w celu przeprowadzenia badań fizycznych, rozmów kwalifikacyjnych i pisemnych testów. Jeśli gracz uczęszcza do szkoły lub dorastał w tym samym “obszarze metropolitalnym”, co drużyna, która go zaprasza, ta wizyta nie jest wliczana do limitu 30 zawodników.

Niestety, historia draftu jak każda inna historia dużej imprezy, ma w swoich annałach także i te ciemne strony. Komisarz ligi NFL ma uprawnienia do pozbawiania prawa wyboru przydzielonego każdemu zespołowi za naruszenie zasad. W sumie od 1980 r. z powodu naruszenia 21 zasad przez 14 zespołów przepadło 26 wyborów w drafcie, podczas gdy trzy inne selekcje zostały przesunięte w dół z ich pierwotnej pozycji. New England Patriots są jak dotąd najczęściej karaną drużyną, która straciła pięć wyborów w drafcie, za cztery naruszenia. Denver Broncos, Las Vegas Raiders (jeszcze jako Oakland Raiders), New Orleans Saints i San Francisco 49ers wszyscy popełnili dwa takie naruszenia zasad.

Draft Drużyna Pick(s) Powód
1980 Philadelphia Eagles 3 Przeprowadzenie nielegalnego tryoutu.
Oakland Raiders 4 Przekroczenie limitu graczy.
1981 Denver Broncos 3 Naruszenie kontraktu z udziałem Billa Thompsona.
Oakland Raiders 5 Nielegalne izolowanie graczy w 1978 r.
1986 New England Patriots 3 Nielegalne wykorzystanie listy injured-reserve.
1995 Carolina Panthers 2 Wywieranie wpływu na Doma Capersa, który był związany kontraktem z Pittsburgh Steelers, w sprawie pracy trenera głównego Panthers.
6
2001 Pittsburgh Steelers 3 Przekroczenie limitu wynagrodzeń w 1998 r.
San Francisco 49ers 5 Naruszenia przepisów dotyczących limitu wynagrodzeń.
2002 San Francisco 49ers 3
Denver Broncos 3 Naruszenia limitu wynagrodzeń w latach 1996-1998.
2005 Denver Broncos 3
2008 New England Patriots 1 Nielegalne nagrywanie sygnałów trenerów New York Jets z linii bocznej podczas meczu w 2007 r.
San Francisco 49ers 5 Wywieranie wpływu na Lance’a Briggsa, który był związany kontraktem z Chicago Bears.
2012 New Orleans Saints 2 Płacenie „nagród” za doprowadzenie do kontuzji u przeciwników.
Detroit Lions 6 Wywieranie wpływu na Jarrada Page’a, który był związany kontraktem z Kansas City Chiefs.
2013 New Orleans Saints 2 Płacenie „nagród” za doprowadzenie do kontuzji u przeciwników.
2016 New England Patriots 1 Spuszczanie powietrza z piłek używanych w meczu o mistrzostwo AFC w 2014 r.
Kansas City Chiefs 3 Naruszenie antymanipulacyjnej polityki NFL podczas okresu wolnych agentów w 2015 r.
Atlanta Falcons 5 Pompowanie w stadion sztucznego hałasu.
2017 New England Patriots 4 Spuszczanie powietrza z piłek używanych w meczu o mistrzostwo AFC w 2014 r.
Seattle Seahawks 5 Naruszenie zasad treningu poza sezonem.
Kansas City Chiefs 6 Naruszenie antymanipulacyjnej polityki NFL podczas okresu wolnych agentów w 2015 r.
2021 New England Patriots 3 Nielegalne filmowanie boiska i linii bocznych podczas meczu Cincinnati-Cleveland w grudniu 2019 r. (przez ekipę telewizyjną zespołu).
Minnesota Vikings 7 Naruszenie przepisów limitu wynagrodzeń w 2019 r. dotyczących zawodnika drużyny treningowej.
2022 New Orleans Saints 6 Powtarzające się naruszenia protokołów Covid-19 w sezonie 2020.

Od 1977 r. NFL organizuje również draft uzupełniający, aby ulokować graczy, którzy nie weszli do standardowego naboru. Zawodnicy zazwyczaj zgłaszają się do draftu uzupełniającego, ponieważ nie dotrzymali terminu składania wniosków do NFL lub gdy pojawiły się problemy, które wpłynęły na ich uprawnienia (takie jak sprawy akademickie lub dyscyplinarne). Draft uzupełniający następuje w pewnym momencie po regularnym naborze do ligi i przed rozpoczęciem kolejnego sezonu. Ciekawostką jest to, że w 1984 r. NFL zorganizowało dodatkowy draft dla graczy, którzy mieli kontrakty z zespołami USFL lub CFL. Kolejność w drafcie uzupełniającym jest określana przez system, który jest podzielony na trzy grupy. Najpierw drużyny, które odniosły sześć lub mniej zwycięstw w ubiegłym sezonie, następnie zespoły, które nie odniosły więcej niż sześć zwycięstw, a później 14 drużyn z fazy play-off. W drafcie uzupełniającym zespół nie musi używać żadnych picków. Zamiast tego, jeśli drużyna chce zawodnika w dodatkowym drafcie, składa „ofertę” komisarzowi NFL w rundzie, w której wybrałaby tego gracza. Jeśli żaden inny zespół nie złoży oferty na tego zawodnika we wcześniejszym miejscu, drużyna ta otrzymuje tego gracza i musi zrezygnować z równowartościowego wyboru w drafcie na kolejny rok (np. Paul Oliver został wybrany przez San Diego Chargers w czwartej rundzie draftu uzupełniającego w 2007 roku; w ten sposób w drafcie NFL 2008, Chargers zrezygnowali z wyboru w czwartej rundzie). Draft uzupełniający z 1985 r. był szczególnie kontrowersyjny. Rozgrywający Bernie Kosar, który w 1983 r. poprowadził Uniwersytet Miami do jego pierwszego krajowego mistrzostwa, zdobywał tytuł akademicki jako junior. Zamiast ukończyć wymagania kwalifikacyjne w Miami, chciał od razu przejść na zawodowstwo. W tym czasie zawodnicy musieli czekać na swoją klasę, chyba że sami wcześniej ukończyli szkołę. Dlatego od sezonu 1990 tylko gracze, którzy ukończyli lub wyczerpali swoje kwalifikacje do college’u, byli dostępni podczas draftu uzupełniającego. Od 1993 r. do draftu uzupełniającego zostali uwzględnieni tylko zawodnicy, którzy planowali uczęszczać do college’u, ale z różnych powodów nie mogli tego zrobić.

Pamiętajmy, że draft to doskonała okazja do uzupełnienia braków w składzie każdego zespołu rywalizującego w najlepszej lidze futbolu amerykańskiego na świecie. Nie będzie panaceum na wszystkie problemy, z którymi borykają się drużyny NFL każdego roku, ale zdarzało się już wiele razy, że jeden wybór w drafcie potrafił odmienić losy zespołu na bardzo wiele lat. Można mnożyć przykłady i wymieniać kolejne znane nazwiska, ale niczego nie można być pewnym. Walka o najbardziej rokujących graczy jest zawsze zacięta, natomiast nic nie gwarantuje sukcesu po dokonaniu wyboru. Ta niewiadoma sprawia, że obserwatorzy z dużym napięciem oczekują na rozwój kolejnych wydarzeń. Trzeba mieć nadzieję, że i w tym roku draft dostarczy nam wszystkim niezapomnianych emocji i popchnie nasz ukochany klub we właściwym kierunku rozwoju.

Autor: Krzysztof Galiński

Na koniec podcastowo – draftowa przypominajka:

A teraz wracamy do treści właściwej:

*

Mamy też swoją, dedykowaną grupę na facebooku. Zapraszamy do dołączenia. 

https://www.facebook.com/groups/464888500937826/

Categories

AKTUALNOŚCI, NFL, NFL, NFL Draft, Wpisy

Tags

, ,

nflpolska View All

Leave a Reply

%d